Αγρια καταστολή και προληπτικές συλλήψεις σε απάντηση των λαϊκών δράσεων στην επέτειο της 25ης Μάρτη.Τραυματισμός πολιτών στις εκλογές του νεοταξικού ΠΑΣΟΚ.Δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες και πογκρόμ της αστυνομίας στο κέντρο της Αθήνας.΄Αγρια εγκληματικότητα από έλληνες και ξένους. Μια αυτοκτονία-κρατική δολοφονία του κοινωνικού αγωνιστή Δημήτρη Χριστούλα.Αυτοκτονία μιας 77ης στη Ζάκυνθο.Αυτοκτονία και άλλου ηλικιωμένου συνταξιούχου δασκάλου για τους ίδιους λόγους.Δολοφονικές επιθέσεις των ΜΑΤ σε δημοσιογράφο και φωτορεπόρτερ και άγρια καταστολή των διαδηλώσεων στο Σύνταγμα.Πείνα και εξαθλίωση όλο και μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού της χώρας μας.Αρπαγή της γης απ' τις πολυεθνικές ληστρικές συμμορίες της παγκόσμιας κυριαρχίας. Άγριες συγκρούσεις των κατοίκων της Ιερισσού με τα ΜΑΤ ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική. Αγώνες στην Κρήτη, στην Ικαρία, στη Μάνη, στην Κορινθία και σ΄όλα τα βουνά της Ελλάδας ενάντια στη σύγχρονη αποικιοκρατία της "πράσινης ενέργειας".Καθημερινή αντίσταση του λαού για αξιοπρέπεια και ελευθερία.
Όλα αυτά τα γεγονότα συνθέτουν μια σχεδόν ολοκληρωμένη εικόνα μιας κοινωνίας σε κρίση, αν συμπληρωθούν με το εξαιρετικά προβαλλόμενο από τα καθεστωτικά κυρίως μίντια του γεγονότος της ανόδου του νεοναζιστικού κόμματος της χρυσής αυγής σ' ορισμένες περιοχές της Ελλάδας.Η καθαρή αντίληψη της σύγχρονης πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, μας οδηγεί σταθερά στην τεκμηρίωση της κατάρρευσης της μεταπολιτευτικής περιόδου μ' ότι συνεπάγεται για το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της σαραντάχρονης κυβερνοχούντας που διαδέχθηκε τη χούντα των συνταγματαρχών.
Η αμφισβήτηση των επιτευγμάτων της δημοκρατίας του κεφαλαίου και των αγορών, κατά τη διάρκεια της εναλλαγής των πολιτικών ελίτ της γαλάζιας και της πράσινης απόχρωσης, δεν προήλθε μόνο από τις μεταπολιτευτικές αντικαθεστωτικές δυνάμεις, που με συνέπεια κι επιμονή και κόστος απ' τις διώξεις, τις φυλακίσεις αγωνιστών και τους νεκρούς τους,στέκονταν ενάντια στην κοινοβουλευτική δικτατορία,αλλά κι απ' την ίδια την καρδιά του συστήματος της κυριαρχίας.Κι αυτό, γιατί η κοινοβουλευτική ή αντιπροσωπευτική δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, αλλά είναι η ίδια ένα τεράστιο κοινωνικό αδιέξοδο.
Η ανάγνωση της οικονομικής κρίσης απ' τον πολιτικό και οικονομικό κόσμο της κυριαρχίας,είναι μονοσήμαντη, γιατί εκφράζεται μόνο απ' τις ψυχρές λογιστικές παραμέτρους της λογικής των αγορών και δεν αναφέρεται ποτέ στην αξιακή παγκόσμια κρίση που οδηγεί ο κόσμος της εκμετάλλευσης των ανθρώπων και φύσης: τις κοινωνίες στον αφανισμό και τον πλανήτη στην καταστροφή.
Μαζί όμως με την αυτοκαταστροφή του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, χάνονται και τα ιδεολογικά μορφώματα του παρελθόντος. Η σοσιαλδημοκρατία κι όλες οι εκφάνσεις του εξουσιαστικού σοσιαλισμού, σκόνταψαν στην σκληρή αντίφαση μεταξύ θεωρίας και πράξης όλων των νοητικών κατασκευών της αριστερόφρονης κρατιστικής λογικής. Το κράτος πρόνοιας, δολοφονήθηκε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο απ΄την ίδια τη σοσιαλδημοκρατία, που επιτέλους απέκτησε τον αληθινό ιδεολογικό της προσανατολισμό με τις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού και της παγκόσμιας δικτατορίας των αγορών.Ενώ οι δυνάμεις της κοινοβουλευτικής αριστεράς έδωσαν κι εξακολουθούν να δίνουν επιτυχείς εξετάσεις νομιμοφροσύνης και καθεστωτικής υποταγής.Η αλήθεια είναι ότι η δεξιά κι οι ακροδεξιές παραφυάδες της στην Ελλάδα, διαβεβαίωναν για την πιστότητα του ρόλου τους στην καταστολή της ελευθεροφροσύνης με περισσή ειλικρίνεια. Καλλιεργώντας τις κοινωνίες της υποταγής με συστατικά την ξενοφοβία, τον ρατσισμό και τον εκφοβισμό,συνέχισαν με συνέπεια την κληρονομιά των γερμανοτσολιάδων ταγματασφαλιτών της εμφυλιοπολεμικής δεξιάς της εξορίας και των εκτελέσεων, των παρακρατικών της καρφίτσας,των υμνητών της χούντας, των οπαδών της καραμανλικής μεταμόρφωσης της δικτατορίας. Η άνοδος της ακροδεξιάς και ειδικότερα της ναζιστικής οργάνωσης της χρυσής αυγής, αφ' ενός δεν είναι τυχαία, αφ΄ετέρου είναι ίσως και μικρότερη στην ουσία απ' ότι προβάλλεται. Η συνταγή στην κρίση του παγκόσμιου συστήματος κυριαρχίας διέθετε και διαθέτει στα σενάρια αποσυμπίεσης, την προβολή των εθνοπατριωτικών αλλά ακόμα και εθνικοσοσιαλιστικών ιδεών με στόχο τον αποπροσανατολισμό των καταπιεζόμενων στη στόχευση του πραγματικού εχθρού αλλά και στην καθυπόταξη της εξεγερτικής διάθεσης μέσα από ιδεολογικούς σχηματισμούς ιεραρχικά οργανωμένους, φασιστικά δομημένους, με αφοσίωση στο κράτος και το νόμο. Καλλιεργώντας το φόβο, η σύγχρονη κυριαρχία καθυπόταξε πολλάκις "κοινωνίες σε βρασμό", οδηγώντας στο καθολικό σύστημα για ησυχία, τάξη κι ασφάλεια, απ' τους νοικοκυραίους της μεσαίας τάξης.
Χωρίς να παραγνωρίζουμε την απειλή απ' την αντικοινωνική και κρατική και παρακρατική εγκληματικότητα, που με τέχνη εξυφαίνει το πέπλο του φόβου και της ανασφάλειας στον χειμαζόμενο λαό, οποιαδήποτε απλουστευτική προσέγγιση της αντικοινωνικής βίας, του τεράστιου μεταναστευτικού προβλήματος, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια με τις "δηθενιές", μερίδας της "αντιρατσιστικής αριστεράς", στην καθιέρωση των γκέτο και της αντικοινωνικής εγκληματικότητας αφ΄ενός και αφ' ετέρου στην αντανακλαστική αντίδραση του κράτους με τα πογκρόμ και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (σήμερα για μετανάστες, αύριο για εξεγερμένους), οδηγούν στον εκφασισμό της κοινωνίας σε μεγαλύτερο βαθμό.
Η κοινωνική και λαϊκή αυτοάμυνα απέναντι στους δολοφονικούς μηχανισμούς του κράτους της καταστολής, του παρακράτους και της εγκληματικότητας Ελλήνων και ξένων αντικοινωνικών, είναι απαραίτητη προϋπόθεση στις αγωνιζόμενες για ελευθερία κι αξιοπρέπεια κοινωνίες.Στις 12 του Φλεβάρη 2012, σηματοδοτήθηκε η φυσική και νομοτελειακή εξέλιξη μιας "κοινωνίας εν κινήσει", σε εξεγερμένη κοινωνία. Καμία δύναμη υποταγής, δεν μπορεί ν' ανακόψει την πορεία ενός εξεγερμένου λαού, που αυτοοργανώνεται, αυτοθεσμίζεται, κτίζει νησίδες ελευθερίας με συστατικά την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, την επιθυμία για άμεση δημοκρατία και αυτοκυβέρνηση, για ατομικές και αυτοδιοικητική αυτονομία,την ανάγκη για οριζόντια ομόσπονδα οργανωμένες οικοκοινότητες της αυτάρκειαςι της οικονομικής ισότητας και του ελεύθερου συνεργατισμού.
Ο δρόμος της εξέγερσης είναι χωρίς επιστροφή και οι κοινωνίες γνωρίζουν να τον διαβαίνουν με συνέπεια κι επιτυχία, όταν διαθέτουν τα συστατικά στοιχεία του σεβασμού στις υγιείς παραδόσεις (πολιτισμικές, θρησκευτικές, αξιακές) και της ειλικρινούς αγάπης για την πατρίδα (του τόπου και της γης που πατάμε) καθώς και της ανιδιοτελούς αγάπης για τον άνθρωπο ανεξαρτήτου φύλου, φυλής και χρώματος.
Ειδικώτερα στη χώρα που οι ναζήδες κι οι συνεργάτες τους εκτέλεσαν χιλιάδες 'Ελληνες, ξεκοίλιασαν μανάδες και παιδιά. κάψαν χωριά κι αφήσαν τη φρίκη της κτηνωδίας του φασισμού και
του ρατσισμού να πλανάται ως σήμερα, οι νοσταλγοί του Δ Ράϊχ, δεν είναι πατριώτες ούτε σωτήρες, είναι ο εφιάλτες του παρελθόντος. Είναι οι θιασώτες της μαζικής σφαγής στη Νορβηγία, των εγκληματικών επιθέσεων ομοϊδεατών τους σε ομοεθνείς μας στη Γερμανία, είναι η πέμπτη φάλαγγα της εξουσίας.
Μετά τις 12-2 οι δυνάμεις της εξέγερσης μάχονται διαρκώς. Απ' την πατριωτική ανένταχτη αριστερά που δεν οσφυοκάμπτει εθελόδουλα για μια θέση στο κοινοβούλιο της συμφοράς, μέχρι την κοινωνική αντιεξουσία που απορρίπτει την υπεραπλουστευμένη συνθηματολογία της αριστεράς και που αμεσοδημοκρατικά απελευθερώνει το μέλλον, είναι δυνατόν να συντεθεί το δυνατότερο αντικαθεστωτικό μέτωπο απ' την εποχή της μεταπολίτευσης,που θα οδηγήσει στην ανατροπή της κοινοβουλευτικής δικτατορίας και της εθνικής μας υποτέλειας.
ΒΑΡΚΙΖΑ ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου