Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Φάκελλος Κύπρος

Επειδή η Ιστορία δεν πρέπει να παραγράφεται αλλά και να επισημαίνονται οι πτυχές της εκείνες που κτίζουν την συνείδηση του κάθε σκεπτόμενου πολίτη της χώρας μας, θα υπενθυμίσουμε ορισμένες διαστάσεις της Κυπριακής τραγωδίας για να γνωρίζουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι.
Η Κύπρος, ή "Κούβα της Μεσογείου", όπως την αποκαλούσε η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, μ' έναν ηγέτη σαν τον Μακάριο, που επιχειρούσε να τοποθετήσει μετά από πολύχρονους και αιματηρούς αγώνες του Κυπριακού λαού, το πολύπαθο νησί στο στερέωμα των ανεξάρτητων κρατών διατηρώντας αποστάσεις από τους παράγοντες κηδεμονίας τόσο της Αμερικανοκίνητης χούντας της Ελλάδας όσο και του διεθνούς χωροφύλακα της Μεσογείου, που είχε αναδειχθεί η Τουρκία, αναζητούσε τον δρόμο της κοινωνικής ειρήνης που θα διευκόλυνε την πορεία της αυτή.
Τα σχέδια όμως του υπερατλαντικού ηγεμόνα και της χούντας του Ιωαννίδη, μετεξέλιξη της χούντας των Συνταγματαρχών, ήταν διαφορετικά. Από το Φθινόπωρο του 1967, όπου η απόφαση της δικτατορίας ν'αποσύρει την Ελληνική Μεραρχία και ν' αφοπλίσει ουσιαστικά το νησί προϊδέαζε την πολιτική που θ' ακολουθούσε η Ελληνική εξουσία απέναντι στην Τουρκική επεκτατική πολιτική και τα σχέδια της δύσης σε σχέσει με την σημαντικότατη γεωπολιτική θέση της Κύπρου. Η πρώτη απόπειρα δολοφονίας του Μακαρίου που απετράπη από την αυθόρμητη κινητοποίηση χιλιάδων Κυπρίων, η έλευση στο νησί του Γρίβα, ένα χρόνο πριν την εισβολή και η τρομοκρατική δράση της ΕΟΚΑ Β΄, στο διάστημα έως και το πραξικόπημα, ήταν κάποια από τα γεγονότα που αποτελούν σημεία αναφοράς, στην εξύφανση της τραγωδίας. Στις 15 Ιουλίου εκτελέσθηκε η εντολή του Δημήτριου Ιωαννίδη, "σκοτώνετε Μακαριακούς όπου του βρείτε", ο Σαμψών και οι πραξικοπηματίες στρατιωτικοί ξεκίνησαν σειρά εκτελέσεων και δολοφονιών Κυπρίων της ΕΔΕΚ ενώ εκατοντάδες φυλακίστηκαν. Φυσικά οι παξικοπηματίες προφύλαξαν τους Τουρκοκύπριους, κλείνοντας τους Τουρκικούς θύλακες σε συνεννόηση με την ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ (UNFICIP), έως και την ημέρα της Τούρκικης εισβολής. Η Ελληνική χούντα σχεδίαζε την ένωση με την Ελλάδα του 78% έως 80% της Κύπρου και την εκχώρηση του 20% στους Τούρκους και κατορθώθηκε με το δόγμα της μη εμπλοκής σε πόλεμο των στρατιωτικών επιτελών της Αθήνας, το 40% του νησιού να είναι σήμερα κατεχόμενο οδηγώντας στην τραγωδία που τις συνέπειες βιώνει ακόμα και σήμερα ο Κυπριακός λαός Ελληνικής και Τούρκικης καταγωγής με την πολιτική εκτουρκισμού και την μεταφορά εποίκων από τα βάθη της Τουρκίας σε βάρος των εναπομεινάντων Τουρκοκυπρίων στα κατεχόμενα, οργανώνοντας τον ΑΤΤΙΛΑ 3.
Στην Ιστορία θα μείνει, η αδράνεια της πολιτικής και στρατιωτικής χούντας στην Ελλάδα, πριν την εισβολή με την γνώσει των κινήσεων των Τούρκικων στρατευμάτων στις ακτές της Μερσίνας απέναντι από το νησί (πληροφορίες της ΚΥΠ, αλλά και μεγάλων ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων), που δεν προετοίμασε την άμυνα του νησιού αλλά και την την απάθεια κατά την εισβολή και την άνιση μάχη των Ελδηκάριων και των Κυπρίων μαχητών με χαρακτηριστική την φράση του αρχηγού του Ελληνικού στρατού Γρ. Μπονάνου "οι Τούρκοι κτυπούν την Κύπρο εμείς είμαστε Ελλάς".
Από τις ευθύνες της διπλής Ιουλιανής χούντας, στην ευόδωση των σχεδίων των Νατοϊκών μας συμμάχων για την κατοχή του νησιού αλλά και τις τεράστιες ευθύνες της μεταπολίτευσης ( ο Καραμανλής ήταν ο πολιτικός με την επάνοδό του στην Ελλάδα, που θεώρησε ότι η Κύπρος πέφτει μακριά για τα Ελληνικά στρατεύματα), που κουκούλωσαν το Κυπριακό και παγίωσαν την κατοχή. 
Οφείλουμε για τους νεκρούς και αγνοούμενους μαχητές και αμάχους, τους ξεριζωμένους Κυπρίους, να αναζητούμε τις αληθινές πτυχές της Ιστορίας και να οξύνουμε την συνείδησή μας στον δρόμο προς την Ελευθερία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου