Οι Skinheads

Μια σύντομη ανασκόπηση της ιστορίας του κινήματος των Σκίνχεντς, από τη γέννησή του τη δεκαετία του 60 στην Αγγλία και τη σχέση του με την ακροδεξιά, τον αντιφασισμό και την εργατική τάξη.

Τα Τάγματα Εφόδου στα χρόνια της σιχασιάς

 

 

 

Για ακόμα ένα καλοκαίρι στο μνημείο της μάχης των Θερμοπυλών πραγματοποιήθηκε το σόου του χρυσαυγίτικου τσίρκουλου. Μισθωμένα λεωφορεία απ’ όλη την Ελλάδα μετέφεραν τον περιφερόμενο θίασο  στα Καμένα Βούρλα για να γκαρίξει κάτω από το άγαλμα του Λιονάιντας.

Κυβέρνηση - Ε.Ε. στηρίζουν την Χρυσή Αυγή.

ΜΑΖΙ ΜΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑ-ΗΠΑ ΣΠΟΝΣΟΝΑΡΟΥΝ ΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ.
Πλέον η αγωνία και ο προβληματισμός για την ανάδυση του Νεοναζισμού στην Ελλάδα λαμβάνει διεθνείς διαστάσεις. Η αρθρογράφος της εφημερίδας «Independent» δε μασά τα λόγια της και γράφει "οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Ευρώπης μοιάζουν πρόθυμες να το ανεχθούν αυτό ως το κοινωνικό κόστος μιας συνεχιζόμενης συναίνεσης λιτότητας". Θεωρώντας τη Χρυσή Αυγή αναπόσπαστο τμήμα του σύγχρονου Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού και τραμπούκικο μηχανισμό για την επιβολή των μέτρων.

Χρυσή Αυγή: Χρυσή εφεδρεία της ολιγαρχίας!

 

 

 

Δεν υπερασπίστηκαν τίποτα από την Ελλάδα, ούτε τα αρχαία της, ούτε τα νεοκλασικά της, ούτε τα πάρκα, ούτε τα δάση, ούτε τα ποτάμια, ούτε τη γλώσσα, τίποτα! Τα ελληνικά τους είναι άθλια, και όλη η δράση τους εξαρτάται από την ύπαρξη και εξαντλείται στην καταδίωξη των ξένων, και δη των μαύρων.

Εμφύλιος, ένας μοναχικός πόλεμος

Το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου είχε σα συνέπεια το νέο ξαναμοίρασα του κόσμου με βάση τα αποτελέσματα αυτού. Και η διαδικασία της πραγμάτωσης ήταν σχεδόν το ίδιο σκληρή με τον πόλεμο.

ΝΑΖΙΣΜΟΣ (η άνοδος)

Το ντοκιμαντέρ προσπαθεί να σκιαγραφήσει τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες μέσα στις οποίες αναδύθηκε το φασιστικό κίνημα.

Η Χρυσή Αυγή, ο Ξυλούρης και οι μικροαστοί της Κορίνθου

Απίστευτες στιγμές μεταμοντερνισμού ή για άλλους απλά σουρεαλισμού ζήσαμε και πάλι χθες στον ελληνικό βόθρο.

Όταν ο φασισμός εξαπλώνεται, τον νικάμε με πράξεις και όχι με προσευχές

 Μία κομμουνιστικη άποψη για τον αντιφασιστικό αγώνα

FEST ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ : Θεσσαλονίκη 5,6,7 Σεπτέμβρη

ΤΟ ΦΕΣΤ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗ ΘΕΣΑΛΟΝΙΚΗ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΣΤΙς 5,6,7 ΣΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ

Το αυγό του φιδιού

Ο Ελληνικός λαός,με πρόσχημα ένα χρέος που δεν του αντιστοιχεί,βιώνει την εξαθλίωση,την απόγνωση,τις αυτοκτονίες,την άγρια καταστολή.
 Τώρα καλείται να περάσει από τον καλυμμένο φασισμό,στον απροκάλυπτο.
 Στήνεται ξανά το σκηνικό του Μεσοπολέμου.
 Η συνέχεια ;

15/8/1944: Εκτελείται από την Γκεστάπο στη Νίκαια της Γαλλίας η Ελένη Βαλλιάνου (Vagliano)

Μαζί με άλλους 23 γάλλους αντιστασιακούς, η Ελένη Βαλλιάνου εκτελέστηκε από τους Γερμανούς λίγες μέρες μόνο πριν από την απελευθέρωση της πόλης των Καννών από τους Συμμάχους. Ήταν ένα από τα τελευταία μέλη του δικτύου Tartane, με το ψευδώνυμο La Veilleuse ("αυτή που επαγρυπνεί").

Οργανωτικά εγχειρήματα των αναρχικών

"Το βίντεο ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ δημιουργήθηκε για
τις ανάγκες της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στο χώρο πολύμορφης δράσης αναρχικών
Ζαϊμη 11 στις 14 Νοέμβρη 09. Η εκδήλωση οργανώθηκε από την ανοικτή συνέλευση αναρχικών
για ενιαίο πολυμορφικό κίνημα

Vivir la utopia (Ζώντας την ουτοπία)

Mεταγλωτισμένο,για την δράση του ελευθεριακού κινήματος στην Ισπανία

ΝΕΡΟ . – ΑΓΑΘΟ ή ΠΡΟΪΟΝ

                         

   Η  επαπειλούμενη ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα,αλλά και η ήδη απαλλοτρίωση από τις ξένες πολυεθνικές των υδάτων σε πολλές χώρες του κόσμου, αποδεικνύουν το σχέδιο της παγκόσμιας κυριαρχίας για τον ολοκληρωτικό έλεγχο των λαών.

Πέντε παραδείγματα πολιτικής ανυπακοής που έγραψαν ιστορία

 Όταν ο Ισπανός δήμαρχος Χουαν Μανουέλ Σάντσεθ Γκορντίλο (Juan Manuel Sánchez Gordillo) ηγήθηκε πρόσφατα, στο πλαίσιο του αγώνα του κατά της λιτότητας, μιας επιδρομής αγροτών κατά τοπικών σούπερ μάρκετ, η ασυλία που απολαμβάνει ως τοπικός βουλευτής τον προφύλαξε από την σύλληψη. Τώρα ζητάει κι από άλλους δημάρχους να αγνοήσουν τις εντολές της κεντρικής κυβέρνησης για περικοπές δαπανών και αρνείται να προχωρήσει σε απολύσεις και εξώσεις.

Νότια Αφρική: H ιστορία πίσω από τη βάρβαρη σφαγή της αστυνομίας

Είδαμε σοκαριστικές εικόνες με την Νοτιοαφρικανική Αστυνομία να πυροβολεί εναντίον απεργών μεταλλωρύχων στα βορειοδυτικά της χώρας. Περιγράφηκε σαν «την πιο βίαιη μέρα από το τέλος του Απαρτχάιντ». Έχασαν τη ζωή τους 34 άνθρωποι και 78 τραυματίστηκαν.

Επέτειος της δολοφονίας του Federico Garcia Lorca

Τα ξημερώματα της 19ης Αυγούστου του 1936, ήρθε το τέλος για τον κορυφαίο ποιητή, ζωγράφο, δραματουργό και θεατρικό σκηνοθέτη, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Εκτελέστηκε στο Βίθναρ της Ισπανίας από παραστρατιωτικούς οπαδούς του Φράνκο που έθαψαν τη σορό του, μαζί με άλλα τρία άτομα που εκτέλεσαν εκείνη την αυγή σε ομαδικό τάφο.

Οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι ο Λόρκα εκτελέστηκε στο Αλφακάρ και πολλοί πίστευαν ότι είχε ταφεί στην περιοχή αυτή, μαζί με άλλους εκτελεσθέντες. Πέρυσι, οι αρχές της Ανδαλουσίας διέταξαν το άνοιγμα του συγκεκριμένου τάφου, κατόπιν αιτήματος των οικογενειών των άλλων πέντε ανθρώπων που πιθανολογείτο ότι είχαν ταφεί εκεί. Από την ανασκαφή και την έρευνα που έγινε στο χώρο όμως δεν βρέθηκε τίποτα.

Το τέλος του πολέμου έφερε μαζί του και την «Συμφωνία για Λήθη», μια συμφωνία ανάμεσα στην κυβέρνηση και το στρατό, η οποία άνοιξε την πόρτα για τη Δημοκρατία με αντάλλαγμα γενική αμνηστία για το καθεστώς του Φράνκο. Πρόσφατα όμως εμφανίστηκαν ρωγμές στη συμφωνία.

Η κυβέρνηση των σοσιαλιστών, το 2007, ψήφισε το Νόμο της Ιστορικής Μνήμης, η οποία για πρώτη φορά αναγνώριζε επίσημα τα θύματα της δικτατορίας του Φράνκο. Ο νόμος επιτρέπει σε όποιον έχει αποδείξεις για ομαδικό τάφο να ζητήσει την βοήθεια του κράτους για την εκταφή και την ταυτοποίηση των λειψάνων.

Τον Οκτώβριο του 2008, μετά από μια δεκαετία προσπαθειών από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ισπανίας, ο δικαστής Μπαλτάσαρ Γκαρθόν διέταξε την εκταφή και αναγνώριση των θυμάτων από 19 ομαδικούς τάφους, μεταξύ των οποίων και αυτός όπου θεωρείται του Λόρκα. Ωστόσο, 73 χρόνια μετά το θάνατο του Λόρκα, η αντίσταση στην εκταφή της καταπιεσμένης μνήμης της χώρας παρέμενε ισχυρή. Μια εβδομάδα μετά την έκδοση της απόφασης του Γκαρθόν, ο ανώτατος εισαγγελέας της χώρας, Χαβιέρ Θαραγόθα, την αμφισβήτησε με το σκεπτικό ότι δεν ενέπιπτε στην αρμοδιότητα του Γκαρθόν η υπόθεση.

Ο δικαστής Γκαρθόν, πιθανόν φοβούμενος την περίπτωση σύμπνοιας του Ανώτατου Δικαστηρίου με τον Θαραγόθα, έστειλε την υπόθεση στα κατά τόπους δικαστήρια, επιχειρώντας έτσι να κρατήσει την υπόθεση ανοιχτή. Τελικά δόθηκε το «πράσινο φως» και η οικογένεια του Λόρκα που είχε αρχικά αντιρρήσεις, στο τέλος έδωσε τη συγκατάθεσή της και οι εργασίες ξεκίνησαν τον Νοέμβριο του 2009. Αλλά δεν βρέθηκε τίποτε που να αποδεικνύει ότι εκεί είχε ταφεί ο συγγραφέας του «Ματωμένου γάμου».

Φ. Γκ. Λόρκα: «Εγώ ποτέ δεν θα γίνω πολιτικός. Είμαι επαναστάτης, γιατί δεν υπάρχει αληθινός ποιητής που να μην είναι επαναστάτης»

Ο Φεντερίκο ντελ Σαγράδο Κοραθόν ντε Χεσούς Γκαρθία Λόρκα γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου του 1898 στο χωριό Φουέντε Βακέρος της Γρανάδα. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Γρανάδας φιλοσοφία και λογοτεχνία ενώ έλαβε πτυχίο Νομικής. Από το 1919 μετακομίζει στην Μαδρίτη και συχνάζει στη φοιτητική εστία (Residencia de Estudiantes) όπου γνωρίζει και αναπτύσσει φιλία με πολλούς από τους διανοούμενους και καλλιτέχνες της εποχής, όπως είναι ο Λουί Μπουνιουέλ, ο Σαλβαδόρ Νταλί κ.α. Τον επόμενο χρόνο ανεβαίνει στο σανίδι το έργο του «Μάγια της Πεταλούδας» και κυκλοφορεί το πρώτο του βιβλίου με ποιήματα.

Το 1922 δημοσιεύεται το «Κάντε Χόντο» (Cante Jondo, παλιό λαϊκό είδος τραγουδιού, στο ύφος του φλαμένκο). Το 1925 διαβάζει στο Σαλβαδόρ Νταλί το θεατρικό του έργο «Μαριάνα Πινιέδα» ενώ το 1928 δημοσιεύει το «Ρομανθέρο Χιτάνο» , άλλη μια σημαντική ποιητική συλλογή του. Γράφει πλέον διαρκώς ενώ εκτός από το θέατρο, γράφει έργα και για κουκλοθέατρο, σχεδιάζει, ζωγραφίζει, δίνει διαλέξεις, γράφει εργασίες.

Το 1929, χάρη σε μια υποτροφία, επισκέπτεται τη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα ταξίδι που σημάδεψε το έργο του. Εντυπωσιάζεται από τον αμερικάνικο τρόπο ζωής, την παντοδυναμία του χρήματος και την παντελή έλλειψη πνευματικής ζωής. «Το εντυπωσιακό για το κρύο και τη σκληρότητα είναι η Wall Street. Σε κανένα μέρος του κόσμου δε γίνεται αισθητή όπως εκεί η ολική απουσία του πνεύματος: περιφρούρηση της καθαρής επιστήμης και δαιμονιακός σεβασμός του παρόντος», γράφει ο ίδιος. Οι μόνες ευχάριστες εντυπώσεις που αποκομίζει είναι οι αφροαμερικανοί, το Χάρλεμ και η μουσική τζαζ. Καταγράφει τις εμπειρίες του από το ταξίδι στη συλλογή «Ο ποιητής στη Νέα Υόρκη».

Μέσα στα επόμενα χρόνια ταξιδεύει στην Κούβα, το Παρίσι, το Λονδίνο, τη Σκωτία, σε πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής ενώ δημοσιεύονται έργα του που έμελε να μείνουν στην ιστορία του θεάτρου και της ποίησης, όπως η «Γέρμα», ο «Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας» , ο «Ματωμένος Γάμος».

Ταυτόχρονα ιδρύει τον θίασο «La Barraca» και ανεβάζει έργα κλασικών Ισπανών δραματουργών. Τελευταίο του έργο που δημοσιεύεται είναι «η Συλλογή του Ταμαρίτ».

πηγή : tvxs.gr

Παιδιά συγνώμη...προεκλογικά ήρθαμε!

 

 

Στα τέλη Ιούνη του 2012 το περιοδικό antifa συζήτησε μ’ έναν σύντροφο από τη Βέροια για την πολιτική κατάσταση, την κινηματική οργάνωση, την αντιφασιστική δράση και την παρουσία των ναζί στην πόλη του.

Την εποχή που οι δολοφονίες, οι ληστείες και οι βιασμοί γίνονται ρατσιστικά λάφυρα…

Δεν μπορεί παρά να είναι επιθετικός σαρκασμός από μεριάς του κράτους τόσο η ονομασία «Ξένιος Ζευς» όσο και η ημερομηνία της 4η Αυγούστου που επιλέχθηκαν για να εξαπολυθεί το νέο ρατσιστικό πογκρόμ επί «δικαίων και αδίκων» στους δρόμους της Αθήνας.

Η αποθράσυνση των φασιστικών συμμοριών, η κοινωνική διαλεκτική και οι επιθετικές μεταβλητές

“Πληθαίνουν τα θύματα της ρατσιστικής βίας” διαπιστώνουν σύσσωμα τα ΜΜΕ αυτές τις μέρες.

Το Μπλόκο της Κοκκινιάς. Πέμπτη 17 Αυγούστου 1944

Μια μέρα αντιφασιστικής μνήμης...

Οι φονιάδες δεν έχουνε πατρίδα, ο ρατσισμός όμως έχει…

..

Δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών τάσσεται υπέρ των μαζικών απελάσεων – συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει εύκολα κανείς χωρίς να χρειαστεί να προβεί σε οποιαδήποτε έρευνα αφού είναι ολοφάνερο ότι στον πολιτικό λόγο κυριαρχούν οι αντι-μεταναστευτικές φωνές ...

Πόλεμος ενάντια στο φόβο

“Η παράδοση των καταπιεσμένων μας διδάσκει ότι η “κατάσταση έκτακτης ανάγκης” που ζούμε τώρα δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Πρέπει να κατορθώσουμε να συλλάβουμε την ιστορία έχοντα αυτή την επίγνωση. Τότε θα διαπιστώσουμε καθαρά ότι η αποστολής μας είναι να δημιουργήσουμε μια πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης και έτσι θα βελτιωθεί η θέση μας στον αγώνα κατά του φασισμού. Ένα λόγος που ο φασισμός έχει μια ευκαιρία είναι γιατί, στο όνομα της προόδου, αντιμετωπίζεται από τους αντιπάλους του σαν ιστορικό μέτρο. Η έκπληξη για το πως τα πράγματα που ζούμε είναι “ακόμα” και στον εικοστό αιώνα δυνατά, δεν είναι φιλοσοφική. Δεν είναι η απαρχή μιας γνώσης – εκτός κι αν πρόκειται για τη γνώση πως η αντίληψη της ιστορίας από την οποία κατάγεται δεν ευσταθεί.”
                              Βάλτερ Μπένγιαμιν, Θέσεις για τη φιλοσοφία της ιστορίας.

Η εκλογική άνοδος της Χρυσής Αυγής έκανε πολλούς να πέσουν απ’τα σύννεφα. Ωστόσο, οι 425.000 ψήφοι που συγκέντρωσε το εν λόγω κόμμα, κατέρριψαν με κατηγορηματικό τρόπο ένα από τα βασικά κλισέ που η ελληνική κοινωνία(με προεξέχουσα την αριστερά της) είχε κατασκευάσει και συντηρήσει με επιμέλεια τα τελευταία χρόνια 20 χρόνια. πως, δηλαδή, “οι έλληνες δεν είναι ρατσιστές” και πως όσοι από αυτούς είναι, “το έπαθαν” επειδή είναι “παραπλανημένοι”. Φυσικά δεν εννοούμε πως ρατσιστές είναι μόνο όσοι ψήφισαν Χρυσή Αυγή. Ωστόσο, οι αντιδράσεις που προηγήθηκαν  του εκλογικού αποτελέσματος αλλά και όσες ακολούθησαν αυτού, έχουν σημασία. ήδη από τον πρώτο γύρο, η πεισματική υπεράσπιση της θέσης πως “ο κόσμος δεν ξέρει τι είναι η Χρυσή Αυγή και άμα την ξεμπροστιάσουμε ως ναζιστική, θα της γυρίσει την πλάτη” πήρε και έδωσε. Χωρίς υπερβολή θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως το τελευταίο τρίμηνο, η άποψη αυτή τοποθετήθηκε ισότιμα, δίπλα σε όλους τους “ακλόνητους” αφορισμούς του εγχώριου ξερολισμού (αγκαζαρισμένη με την τεράστια -όσο και ύποπτη- προβολή που έτυχαν οι ναζί και η ακροδεξιά αυτοδικία από τα μμε). Υπήρξε το σημείο αναφορά του εθνικού δημόσιου λόγου όχι μόνο για την αριστερά αλλά ακόμα και για κομμάτια της ακροδεξιάς (βλέπε ΛΑΟΣ), η αμηχανία και ο ατσούμπαλος οπορτουνισμός της οποίας, την ανάγκασε να στραφεί στην υιοθέτηση του ξενερωμένου “αντιφασισμού” (πρώτος διδάξας του οποίου είναι φυσικά η ίδια η αριστερά). Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Καταρχήν ο αντιφασισμός δεν είναι ιδεολογία. Ιδεολογία σημαίνει ψευδής συνείδηση και ο αντιφασισμός που πιστεύει πως μπορεί να είναι αποτελεσματικός υπάρχοντας απλά σαν υπενθύμιση της βίας, του παρελθόντος και κλείνοντας τα μάτια στην ιστορική κίνηση, δεν μπορεί παρά να ξεπέσει στο επίπεδο της φιλολογίας. κατά αυτό το τρόπο ο αντιφασισμός σαν ιδεολογία του εθνικού κορμού έχει συγκροτηθεί στην ελλάδα γύρω από ένα πλήθος αφόρητων κοινοτοπιών. Πως, δηλαδή ο φασισμός και ο ναζισμός πρέπει να γίνονται αντιληπτοί ως αναβίωση των αντίστοιχων πολιτικών ρευμάτων που “αιματοκύλισαν τον πλανήτη το ’40″. Πως για αυτό ακριβώς το λόγο, ο φασισμός δεν μπορεί να πάρει άλλες μορφές, να απορρίψει στοιχεία του παρελθόντος και να εκσυγχρονίσει τα περιεχόμενα του. Πως ο φασισμός δεν αποτελεί την καπιταλιστική διέξοδο από την κρίση αλλά υπήρξε μια στιγμή εξαίρεσης, η οποία δεν μπορεί να επαναληφθεί. Πως ο φασισμός δεν είναι οι οργανωμένες από το κράτος δυνάμεις της αντεπανάστασης ενάντια στην εργατική τάξη, αλλά το αποτέλεσμα της μεγαλομανίας και της παράνοιας μιας χούφτας διεστραμμένων πολιτικών που στρέφονται γενικά κατά της δημοκρατίας. Πως οι έλληνες δεν θα συγχωρήσουν ποτέ τους ναζί γιατί καταλάβανε την πατρίδα τους, καίγανε τα χωριά τους και αφήνανε τον κόσμο να πεθάνει από την πείνα.
Βέβαια τα πράγματα δεν είναι έτσι. Υπάρχει στην ανθρώπινη ιστορία μια σταθερά, ένας μεθοδολογικός τρόπος αντίληψης του κόσμου, που (είτε το παραδέχονται είτε όχι) ακολουθούν και οι πολέμιοι τους: ο ιστορικός υλισμός. Ο ιστορικός υλισμός υποστηρίζει πως δεν είναι η “συνείδηση” των ανθρώπων που καθορίζει τις συνθήκες της ύπαρξης τους αλλά οι συνθήκες της ύπαρξης που καθορίζουν τη συνείδηση. Ωστόσο στην ελλάδα του 2012 σημειώθηκε το εξής ιδεολογικό “παράδοξο”. Η εγχώρια αριστερά που υποτίθεται πως υπερασπίζεται τον ιστορικό υλισμό λειτούργησε έξω από τα μεθοδολογικά του δεδομένα. Θεώρησε, για παράδειγμα, πως οι υπό προλεταριοποίηση μικρό/μεσοαστοί που τα τελευταία 30 χρόνια τρωγοπίνανε χάρη (και) στην τσάμπα εργασία των μεταναστών, θα γυρίσουν την πλάτη στην Χρυσή Αυγή αν τεθεί υπόψιν τους πως η συγκεκριμένη οργάνωση αποτελεί τον ιδεολογικό συνεχιστή του Χίτλερ. Τη ίδια στιγμή, η Χρυσή Αυγή και το κομμάτι του βαθέος κράτους που την υποστηρίζει, ακολούθησαν την μεθοδολογία του ιστορικού υλισμού: διαβάζοντας σωστά τη σύγχρονη κοινωνική κίνηση επένδυσαν στις επιθυμίες των μικρο/μεσοαστών και συσπείρωσαν μισό εκατομμύριο έλληνες ρατσιστές. παράξενα πράγματα θα πει κανείς. Όχι και τόσο όμως.
Ο αντιφασισμός είναι υπόθεση της εργατικής τάξης που έχει συνείδηση του εαυτού της. Ο αντιφασισμός δεν γίνεται με επικλήσεις και ξεμπροστιάσματα. Η αποδοχή του αταξικού ιδεολογικού αντιφασισμού, του αντιφασισμού που αγνοεί επιδεικτικά και από πρόθεση την εργαλειακότητα του αντιμεταναστευτικού ρατσισμού για τον σύγχρονο καπιταλισμό, που θεωρεί ότι μπορεί να μιλά για “πρόβλημα εγκληματικότητας” χωρίς αυτό να αποτελεί παράλληλα έκκληση για αστυνομική μεσολάβηση, του αντιφασισμού που δεν αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως την αιχμή της ταξικής οργάνωσης αλλά ως ένα ένα κράμα ανθρωπισμού, πολιτικής σπέκουλας και αποτροπιασμού για τις “θηριωδίες του παρελθόντος” θα καταλήγει να αναπαράγει τα ίδια κλισέ με τους ακροδεξιούς του ΛΑΟΣ και της κεντροδεξιάς πτέρυγας της νέας δημοκρατίας.
Την ίδια στιγμή ελάχιστοι είναι αυτοί που δείχνουν να προβληματίζονται από την ταύτιση της ρητορικής και των τακτικών τους με το κρατικό “αντιναζί”, ακόμα και μετά την διατήρηση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής στον δεύτερο εκλογικό γύρο. Δεν είναι να εκπλήσσεται κανείς. Αν υπάρχουν πολιτικοί χώροι που δέχονται να συμβιώνουν μα τους φασίστες στο “αγανακτισμένο” σύνταγμα, που θεωρούν ότι η ρατσιστική κοινωνία είναι παραπλανημένη, που αδυνατούν να αναγνωρίσουν οποιαδήποτε αλλαγή στην πολιτική σύνθεση  της εγχώριας εργατικής τάξης από το ’40 και μετά, που βλέπουν “λαϊκές αντιστάσεις” εκεί που θα έπρεπε να βλέπουν απεγνωσμένα συντεχνιακά γραπώματα, τότε είναι λογικό και να πιστεύουν πως η σβάστικα και η σύνδεση της με τη Χρυσή Αυγή είναι ικανή να σοκάρει και να αλλάξει τα μυαλά του κάθε τελειωμένου πογκρομάκια.
Υ.Γ  Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν ήταν γερμανός φιλόσοφος, μαρξιστής και ιστορικός υλιστής. Έζησε στην εποχή του original φασισμού και των πρώτων χρόνων του Β’ Π.Π, έχοντας την διαύγεια να τον αντιληφθεί ως αυτό που πραγματικά ήταν: η βίαιη διέξοδος του κεφαλαίου από την κρίση. Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν ήταν επίσης Εβραίος. Η διπλή αυτή ιδιότητα του, τον οδήγησε να εγκαταλείψει τη Γερμανία λίγο μετά τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ. Η φήμες λένε πως αυτοκτόνησε το Σεπτέμβρη του 1940 κάπου στα Πυρηναία για να μην πέσει στα χέρια των ναζί. Οι “Θέσεις για την φιλοσοφία της ιστορίας” κυκλοφόρησαν δύο χρόνια αργότερα.

 περιοδικό

 πηγή : αναδημοσίευση από το τεύχος  Νο32 Ιουλίου 2012 του περιοδικού antifa

Το κυνήγι της αλεπούς. Του Κ. Βαξεβάνη

 

 

 

 

 Ο λόγος που επικρατεί ο παραλογισμός, είναι πως είναι απείρως πιο εξυπηρετικός και βολικός από τη λογική και τις απαιτήσεις της. Η Ελλάδα ζει λοιπόν σε έναν παραλογισμό που την βοηθά να αποτάξει τις ευθύνες της, να ξεφύγει από την απαίτηση να βρει πολιτικές λύσεις, να δικαιολογηθεί για μια ακόμη φορά.

Σοβαρά επεισόδια στην Αμιέν της Γαλλίας

Σοβαρά επεισόδια και συμπλοκές μεταξύ περίπου 100 νεαρών και ανδρών της αστυνομίας σημειώθηκαν στη διάρκεια της νύχτας στην πόλη Αμιέν, στη βόρεια Γαλλία. Σύμφωνα με την αστυνομία η ομάδα των νεαρών πυροβόλησε αστυνομικούς και πυρπόλησε αυτοκίνητα καθώς και ένα κέντρο νεότητας κι ένα νηπιαγωγείο.

Οι Έλληνες επίδοξοι “Μουσολίνι” και η ψευδό-αριστερά.

Ο κύριος φασιστικός λόγος στη χώρα εκφράζεται πλέον με μεγάλη σαφήνεια, μετωπικά, με την πρόταξη της βίαιης δράσης ως του βασικού πολιτικού εργαλείου.

Γερμανία: Ένας δήμαρχος στέκεται απέναντι στους νεοναζί

Στόχος των ακροδεξιών στη Γερμανία έχει γίνει ο δήμαρχος της πόλης Pasewalk, στο ανατολικό γερμανικό κρατίδιο της Mecklenberg-Western Pomerania, καθώς έχει εκδηλώσει την αντίθεση του στο φεστιβάλ που προγραμματίζει για αύριο, Σάββατο, το ακροδεξιό Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα, στη πόλη.

Ο δήμαρχος Rainer Dambach πλέον είναι πολύ πιο προσεκτικός τα βράδια που γυρνάει στο σπίτι του. Μόλις μπει μέσα κοιτάζει από το παράθυρο και αντικρίζει την σημαία του Ράιχ να κυματίζει σε ένα στάβλο και τη πινακίδα που γράφει ότι “μπορεί όλη την ημέρα να φλυαρείτε για ανοχή αλλά τα βράδια βάζετε φωτιά στο κτίριο”.

Με αυτό οι νεο-ναζί αναφέρονται στο περιστατικό που ο στάβλος, τον οποίο έχουν καταλάβει και κάνουν τα φεστιβάλ τους, είχε καεί από εμπρησμό. “Προσπαθούν να προσποιηθούν τους μάρτυρες”, τονίζει ο δήμαρχος. Σύμφωνα με φήμες, ο στάβλος αυτός, που βρίσκεται λίγο έξω από το κέντρο του Pasewalk, ήταν ο τόπος που ο Αδόλφος Χίτλερ είχε αναρρώσει από τους τραυματισμούς του στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Έτσι αποτελεί σημείο συγκέντρωσης νεο-ναζί από όλο τον κόσμο.

Στο φεστιβάλ αναμένονται γύρω στους 2.000 ακροδεξιούς εξτρεμιστές και εξέχοντα στελέχη του ακροδεξιού κόμματος (NPD) θα μιλήσουν στο κοινό ενώ νεο-ναζιστικές μουσικές μπάντες θα κάνουν συναυλίες.

Με βάση τα πολιτικά δεδομένα, η περιοχή θεωρείται προπύργιο του ακροδεξιού κόμματος, την νομιμότητα του οποίου θεωρούν ντροπιαστική στην Γερμανία.

Εδώ θα πραγματοποιηθεί το φεστιβάλ

Ο Günther Hoffmann, ειδικός στα θέματα ακροδεξιού εξτρεμισμού είχε πει πως “οι νεο-ναζί θεωρούν ότι τους ανήκει η περιοχή”. Όμως, παρά τις αναφορές της Υπηρεσίας Πληροφοριών που τονίζουν την εξτρεμιστική δράση του κόμματος ακόμη δεν έχει ανακηρυχθεί παράνομο. Σύμφωνα με τον Hoffmann για πρώτη φορά φέτος οι αντιδράσεις πλησιάζουν σε κάτι που μπορεί να θεωρηθεί “ευρεία αντίσταση”. Μάλιστα, έχει συσταθεί και μια αντί-NPD οργάνωση, που σχεδιάζει να δημιουργήσει μια ανθρώπινη αλυσίδα τεσσάρων χιλιομέτρων για να εμποδίσει το φεστιβάλ. Πίσω από αυτές τις ενέργειες κρύβονται οι δράσεις του δημάρχου Dambach.

O Dambach, φοβάται ότι η πόλη του θα αποκτήσει την φήμη ότι είναι “ένας τόπος όπου οι Ναζί γιορτάζουν ότι θέλουν. Πρέπει να βάλουμε ένα τέλος σε αυτό μια και καλή”.

Ο δήμαρχος της Pasewalk είχε και στο παρελθόν προσπαθήσει να εμποδίσει μια ναζιστική παρέλαση στην πόλη. Όμως το δημοτικό συμβούλιο είχε αποφανθεί να αγνοήσει το γεγονός. “Όποιος προσπαθεί να τους αντισταθεί βρίσκει τον εαυτό του τελείως μόνο”, δήλωσε ο ίδιος, και εξήγησε ότι αυτή την φορά προσπάθησε να βρει κάποιο στοιχείο στον σχεδιασμό της οργάνωσης της εκδήλωσης που να μην την δικαιολογεί, όπως έλλειψη πυρασφάλειας ή δρόμων. Όταν απέτυχε σ’ αυτό προσπάθησε να πείσει τους ιδιοκτήτες του διπλανού ακινήτου από τον στάβλο να κάνουν καταγγελία για διατάραξη της κοινής ειρήνης. “Μετά μου εξήγησαν κάποιοι ότι ο γείτονας είναι ένας από αυτούς”. Ο ίδιος όμως επιμένει να είναι με εκείνη την μερίδα των πολιτών που δεν δέχονται να εκφοβίζονται από τους νεο-ναζί.

Υπάρχει, όμως, και η άλλη πλευρά. Ένας κάτοικος της γειτονικής πόλης Viereck, που αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα, δήλωσε κρυφά σε έναν δημοσιογράφο ότι φοβάται την μοίρα της πόλης του. “Όταν ο κόσμος αναφέρει την πόλη Gorleben (την πόλη που αποθηκεύονται τα πυρηνικά απόβλητα της Γερμανίας) λέει: α! Πυρηνικά απόβλητα. Φοβάμαι ότι μια μέρα θα λένε Viereck; α! Οι Ναζί…”. “Φοβάμαι τον εκφοβισμό. Ότι θα μου σκοτώσουν τα κατοικίδια ή θα μου χαρακώσουν το αυτοκίνητο”, είπε ο ίδιος εξηγώντας γιατί δεν αντιστέκεται στους νεο-ναζί απροκάλυπτα.

Το NPD, πάντως, έχει περάσει στην αντεπίθεση από την ώρα που ο δήμαρχος Dambach πέρασε στην ανοιχτή επίθεση. Του στέλνουν γράμματα και μάλιστα ένας δικηγόρος των στελεχών του κόμματος απειλεί με μηνύσεις. Το τοπικό διοικητικό δικαστήριο επέβαλε στον δήμαρχο πρόστιμο 400 ευρώ και του τόνισε ότι δεν έχει το δικαίωμα να παίρνει στάση απέναντι σε κόμματα, αλλά να παραμένει ουδέτερος. Ο ίδιος πάντως έκανε σαφές ότι δεν θα σταματήσει και πως οι ημέρες που η Pasewalk ήταν φυτώριο νεο-ναζί είναι μετρημένες.

Πηγή: tvxs.

Ισπανία: Κλειδωμένοι κάδοι σκουπιδιών και σύγχρονοι «Ρομπέν των δασών»

Κλειδωμένοι κάδοι σκουπιδιών. Σύγχρονοι «Ρομπέν των δασών». Εμφανέστατες είναι πλέον οι ανθρωπιστικές διαστάσεις της οικονομικής κρίσης στην Ισπανία. Ο Δήμος της Τζιρόνα, τοποθέτησε λουκέτα στους κάδους απορριμμάτων των σουπερμάρκετ για «την προστασία της δημόσιας υγείας», προκειμένου να εμποδίσει όσους αναζητούν τρόφιμα στα σκουπίδια. Πρόκειται για φαινόμενο που έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις με την επιδείνωση της οικονομικής κρίσης. Την ίδια ώρα, ο δήμαρχος του χωριού της Μαριναλέδα, Χουάν Μανουέλ Σάντσεθ Γκορδίγιο, βρίσκεται αντιμέτωπος με το νόμο καθώς μαζί με συνδικαλιστές εισέβαλαν σε σουπερμάρκετ και γέμισαν καροτσάκια με τρόφιμα για να τα διαθέσουν στους φτωχούς.

Στην Ισπανία ο Δήμος της πόλης, Τζιρόνα,τοποθέτησε λουκέτα στους κάδους απορριμμάτων των σουπερμάρκετ για να εμποδίσει όσους αναζητούν τρόφιμα στα σκουπίδια, ένα φαινόμενο που έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις με την επιδείνωση της οικονομικής κρίσης.

Σε ανακοίνωσή του ο δήμος υποστηρίζει ότι έλαβε την απόφαση αυτή, σε συνεννόηση με τους ιδιοκτήτες των σουπερμάρκετ διότι η κατανάλωση τροφίμων που έχουν πεταχτεί στα σκουπίδια «ενέχει κινδύνους για την υγεία».

Παράλληλα ενημερώνει ότι οι αρχές έχουν οργανώσει ένα σύστημα ενημέρωσης ώστε όσοι έχουν ανάγκη να πληροφορηθούν πού βρίσκονται τα κέντρα διανομής τροφίμων απ' όπου μπορούν να πάρουν ένα καλάθι με είδη πρώτης ανάγκης. Σύμφωνα με εκπρόσωπο του δήμου, το μέτρο θα επεκταθεί σταδιακά και στους υπόλοιπους κάδους της πόλης.

Girona blinda sus contenedores con candados από europapress

Στο μεταξύ, ομάδα ακτιβιστών με επικεφαλής τον βουλευτή της Ενωμένης Αριστεράς (IU) στο τοπικό Κοινοβούλιο και δήμαρχο της Μαριναλέδα, Χουάν Μανουέλ Σάντσεθ Γορδίγιο εισέβαλε την Τρίτη σε δυο σουπερμάρκετ στην Εθίχα και στο Άρκος ντε Φροντέρα στην Ανδαλουσία, γεμίζοντας καροτσάκια με ζυμαρικά, λάδι, μπισκότα και άλλα προϊόντα διατροφής, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την οικονομική κρίση και τις ανισότητες που μαστίζουν τη χώρα.

Όπως εξήγησε ο Χοσέ Καβαλιέρο, εκπρόσωπος του Ανδαλουσιανής Ένωσης Εργατών (SAT), τα τρόφιμα θα αναδιανεμηθούν σε αναξιοπαθούντα άτομα από «κοινωνικές καντίνες». Από την πλευρά του, ο Δήμαρχος της Μαριναλέδα που συμμετείχε προσωπικά στις επιχειρήσεις «απαλλοτρίωσης», τόνισε ότι τα σουπερμάρκετ έχουν κι αυτά μερίδιο στην οικονομική κρίση που συνταράσσει τη χώρα.

Ο Ισπανός υπουργός Εσωτερικών Χόρχε Φερνάντεθ Ντίαθ διέταξε να εκδοθεί ένταλμα σύλληψης κατά του Δημάρχου και των συνδικαλιστών «έπειτα από μήνυση που κατέθεσε το Mercadona», ένα από τα σουπερμάρκετ που υπέστησαν την «απαλλοτρίωση προϊόντων». «Εάν αυτό αποτελεί έγκλημα, ας μας συλλάβουν όλους, κανένα πρόβλημα. Εμείς είμαστε εδώ», διεμήνυσε ο Σάντσεθ Γορδίγιο, προσθέτοντας : «για εμάς, εκείνο που είναι απάνθρωπο και παράνομο, είναι που ο κόσμος είναι αναγκασμένος να ψάχνει στους σκουπιδοτενεκέδες για να βρει τροφή». Ο Γορδίγιο έχει εγκατασταθεί, μαζί με αριστεριστές και στελέχη της SAT, που συμμετείχαν στις χθεσινές επιχειρήσεις, σε ένα ιδιωτικό αγρόκτημα στην περιοχή της Οσούνα, πραγματοποιώντας κατάληψη επί 19 ημέρες, απαιτώντας αναδασμό των καλλιεργήσιμων γαιών στην Ανδαλουσία.

Η οικονομική κρίση, που έχει σαρωτικές επιπτώσεις σε ολόκληρη την Ισπανία, έχει λάβει καταστροφικές διαστάσεις στην Ανδαλουσία, περιοχή που επλήγη ιδιαίτερα από την «φούσκα των οικοδομών» το 2008, και όπου το ποσοστό ανεργίας φθάνει στο 33,92% του ενεργού πληθυσμού. Ο Ισπανός υπουργός τόνισε πως ναι μεν η κρίση είναι σοβαρή, αλλά οι πολίτες «δεν μπορούν να παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους».

Πηγή: tvxs.

4η Αυγούστου 1936: Η αυγή του «Γ’ Ελληνικού Πολιτισμού»

Τα ηνία της εξουσίας κρατούσε η υπηρεσιακή κυβέρνηση Δεμερτζή, η οποία στις αρχές Μαρτίου αντικαθιστά τον Παπάγο στον υπουργείο Στρατιωτικών με τον Ι. Μεταξά. Εν τέλει ο βασιλιάς Γεώργιος ο Β’ αναθέτει την κυβέρνηση στον Δεμερτζή ο οποίος όμως ένα μήνα αργότερα πεθαίνει αιφνιδίως.

Πρωθυπουργός πλέον διορίζεται ο Ιωάννης Μεταξάς από το βασιλιά και χωρίς τη γνώμη της Βουλής. Το «Κόμμα των Φιλελευθέρων» ωστόσο έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Μεταξά, το «Λαϊκό Κόμμα» έριξε ψήφο ανοχής ενώ οι βουλευτές του «Παλλαϊκού Μετώπου» και οι Γ. Παπανδρέου, Κ. Βλαχοθανάσης και Ανδρ. Δενδρινός καταψήφισαν. Ο βουλευτής Ηλείας Βάσος Στεφανόπουλος είπε τότε: «Χρεωκοπήσαμεν ως κοινοβουλευτισμός, εξεπέσαμεν ως συνέλευσις και χάσαμε τον ψυχικόν σύνδεσμο προς τον λαόν. Διότι τι είδους ψυχικός σύνδεσμος είναι δυνατόν να διατηρηθή όταν ο μεν λαός φωνάζει δεν θέλω να με κυβερνήση ο Μεταξάς, ημείς δε αδιαφορούντες του απαντώμεν: Και όμως θα σε κυβερνήσει ο Μεταξάς». Στις 30 Απριλίου του 1936 η Βουλή παραχώρησε με ψήφισμα απόλυτη ελευθερία στον Μεταξά.

Στις 4 Αυγούστου 1936 ο Μεταξάς εγκαθιδρύει δικτατορία επικαλούμενος τον κίνδυνο εσωτερικών ταραχών και την ασταθή διεθνή κατάσταση με τη συγκατάθεση του Γεωργίου Β', ο οποίος διαλύει τη Βουλή χωρίς να προκηρύξει εκλογές και αναστέλλει πολλά άρθρα του Συντάγματος.

Ο Μεταξάς ακολούθησε το πρότυπο της φασιστικής Ιταλίας του Μουσολίνι, διαδίδοντας την ιδεολογία του «Γ’ Ελληνικού Πολιτισμού», σύμφωνα με την οποία ο Μεταξάς και οι σύντροφοί του αποτελούσαν τους συνεχιστές του Αρχαίου (Α΄) και Βυζαντινού (Β΄) Πολιτισμού και οτι είχαν ως στόχο την φυλετική ενότητα του έθνους καθώς και την διατήρηση των παραδόσεων.

Η αστυνομία του καθεστώτος στράφηκε με σκληρότητα κατά των κομουνιστών και αντίπαλων πολιτικών. Ο Γεώργιος Καφαντάρης σε ανακοίνωση διαμαρτυρίας γράφει «Αι αυθαίρετοι συλλήψεις είναι συνήθη φαινόμενα. Πάμπολλοι είναι οι υποβληθέντες εις μεσαιωνικά μαρτύρια». Τα πολιτικά κόμματα διαλύθηκαν, οι πολιτικοί εξορίστηκαν ή περιορίστηκαν κατ’ οίκον, τα εργατικά συνδικάτα διαλύθηκαν.

Το εκπαιδευτικό σύστημα αλώνεται και τα παιδιά πλέον πρέπει να δίνουν όρκο ότι θα διαφυλάξουν την πίστη στον Θεό, στον Βασιλέα, στην Πατρίδα, στον διάδοχο, στον κυβερνήτη και στον Γενικό Επιθεωρητή. Η ΕΟΝ ήταν μια οργάνωση ναζιστικού τύπου, στην οποία τα παιδιά χαιρετούσαν χιτλερικά. Στην οργάνωση ήταν αναγκασμένοι να συμμετέχουν όλοι οι νέοι ηλικίας 8 έως 25 ετών, ενώ αναγκάστηκαν να συμμετάσχουν σε αυτήν ακόμα και οι πρόσκοποι. Το καθεστώς Μεταξά εφάρμοσε ορισμένα φιλολαϊκά μέτρα, σε μια προσπάθεια να κατευνάσει την κοινωνική αναταραχή, όπως το 8ωρο και την ίδρυση του ΙΚΑ.

Στις 30 Ιουνίου του 1938 αποκαλύφθηκε στρατιωτική ομάδα υπαξιωματικών που σχεδίαζαν την ανατροπή του Μεταξά ενώ λίγες μέρες αργότερα, σημειώνεται σημαντική επαναστατική κίνηση στην Κρήτη από κατοίκους και τους πολιτικούς αρχηγούς της Ελλάδας. Ωστόσο, δώδεκα ημέρες αργότερα, το κίνημα αυτό κατέρρευσε με αποτέλεσμα να συλληφθούν οι αρχηγοί και να επιβληθεί κλίμα τρομοκρατίας στο νησί.

Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός πρέσβης επισκέφθηκε τον Μεταξά και του παρέδωσε τελεσίγραφο με το οποίο ζητούσε να επιτραπεί η είσοδος των ιταλικών δυνάμεων στην Ελλάδα. Ο δικτάτορας αρνείται, κερδίζοντας προσωρινά την γενική αποδοχή. Η χώρα μπαίνει πλέον στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τη λήξη του οποίου θα τερματιστεί και το καθεστώς του Μεταξά.

Ο Γεώργιος Σεφέρης θα γράψει έναν χρόνο αργότερα: «Όταν ήρθε η 28η, δεν μπόρεσε να ιδεί [ο Μεταξάς] ότι τότε μόνο, και όχι στις εορτές του Σταδίου, ολόκληρος ο λαός ήταν μαζί του, μαζί με την απάντηση που έδωσε στον Grazzi την αυγή. Δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι η ημέρα εκείνη δεν επικύρωνε αλλά καταργούσε την 4η Αυγούστου».

Πηγές: Ριζοσπάστης, Infognomon.blogspot.gr, Wikipedia.org

Πηγή: tvxs.gr