Πρόκειται για μια πολιτική κριτική στην ανάληψη ευθύνης για τη δολοφονία των νεοναζί στο Νέο Ηράκλειο.
Αν οι λέξεις είναι ψηφίδες , που μέσω της γραφής , θα δημιουργησουν το μωσαικό εκείνο, που θα εκφράσει,το μήνυμα της πράξης και θα το προπαγανδίσει,με καθαρότητα οι συντάκτες ή ο συντάκτης της οργάνωσης έχει αποτύχει.
Η πένα με το μελάνι της και το όπλο με το αίμα του, θα πρέπει να είναι η βάση,ενός αγώνα του σώματος και της ψυχής,κάτι που δυστυχώς,για τα "πολιτικά" υποκείμενα της ένοπλης αυτής πράξης λείπει.
Η πραγματικότητα,σε συνάρτηση με το μύθο,δεν χρειάζεται να επιταχύνει ή να επιβραδύνει τις πράξεις πνευματικής και σωματικής ανάτασης.Ο χαιρετισμός μέσω της πράξης(με μαφιόζικο στυλ), η ανάλυση,κοπτοραπτική του διεφθαρμένου καπιταλιστικού καθεστώτος και της κομμουνιστικής αριστεράς με μία μακροσκελής προκύρηξη,για τον συντάκτη ή τους συντάκτες , η ακτινογραφία της αντίκρυ στο δυνατό φως φανερώνει σε όλους μας , την έλλειψη θεωρητικού υπόβαθρου ακυρώνοντας έτσι την πράξη και την ηθική της.Το σύστημα εξουσίας καθημερινά δυναμώνει ,όταν στα χέρια μας κρατάμε γερά,είτε μόνο το όπλο,είτε μόνο την πένα,αποστρεφόμενοι το βλέμμα μας από το παρελθόν,το παρόν,το μέλλον και το μοναδικό ιδανικό,αυτό της ειλικρίνειας.
Οι αναρχικοί όπως όλοι οι άνθρωποι έχουν δύο χέρια, στο ένα κρατούν γερά την πένα και στο άλλο κρατούν γερά το όπλο.Έχουν στραμμένο το βλέμμα τους στην κοινωνία,στον άνθρωπο που η οικονομική και πολιτική ηγεμονία προσπαθεί,χρόνια τώρα,να απο-ανθρωποποιήσει και υποδουλώσει.Μας χωρίζει η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού παρόλο που και εμείς τη νύχτα γινόμαστε λύκοι.Η ζωή,ο χρόνος και η ιστορία θα δείξει αν τα χέρια είναι καθαρά και το μυαλό οπλισμένο.
Έτσι και αλλιώς , το ιερό χρέος όλων μας αν θέλουμε να παραμείνουμε άνθρωποι είναι η ΑΝΑΡΧΙΑ.
Αφιερώνεται στην μνήμη των Χρήστου Κωνσταντινίδη και Νίκου Μπαλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου