Διαστρέβλωση της Ιστορίας

Δεν περνάει μέρα που ο ίδιος ο Τσίπρας ή κάποιο από τα κορυφαία στελέχη της ομάδας του να μην κάνει αναφορά στη ΝΔ του Κ. Καραμανλή (του πρεσβύτερου), συγκρίνοντάς την με τη ΝΔ του Σαμαρά. Σύμφωνα μ’ αυτές τις αναφορές, ο Κ. Καραμανλής ασκούσε μια αστικοδημοκρατική διακυβέρνηση, ενώ ο Σαμαράς έχει ακροδεξιούς συμβούλους και έχει μεταλλάξει τη ΝΔ προς μια τέτοια κατεύθυνση.
Έχουμε ξαναγράψει, ότι ούτε ο Τσίπρας ούτε οι επιτελείς του είναι τόσο αφελείς ώστε να πιστεύουν ότι θα δημιουργήσουν πρόβλημα στον Σαμαρά, ότι θα στρέψουν εναντίον του τους λεγόμενους καραμανλικούς της ΝΔ. Το άνοιγμα προς τους «νοικοκυραίους» προσπαθούν να ενισχύσουν, με τη φιλοδοξία ότι ένα τμήμα των μετακινούμενων ψηφοφόρων, αυτών που στο παρελθόν πότε ψήφιζαν ΝΔ και πότε ΠΑΣΟΚ, θα επιλέξουν την επόμενη φορά τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο τρόπος με τον οποίο ο Τσίπρας και η παρέα του επιχειρούν τη «στροφή στον μεσαίο χώρο» είναι χοντροκομμένος, δημαγωγικός, χωρίς αρχές, πολιτικά αμοραλιστικός. Για μας, όμως, το πιο σημαντικό είναι πως μ’ αυτή την προπαγάνδα δηλητηριάζουν συνειδήσεις, διαστρεβλώνοντας την πρόσφατη πολιτική και κοινωνική ιστορία του τόπου μας.

Καταρχάς, είναι έτσι κι αλλιώς αντιεπιστημονικό να συγκρίνεις πολιτικές συμπεριφορές σε δυο ιστορικές περιόδους, χωρίς προηγουμένως να προσδιορίζεις τα βασικά χαρακτηριστικά αυτών των περιόδων. Ποια ήταν τα βασικά ζητήματα της περιόδου 1974-81 και ποια της σημερινής περιόδου; Οσο και να ψάξει κανείς δε θα βρει ομοιότητες. Αναλογίες ναι, ομοιότητες όχι. Είναι μήπως πιο σκληρή η σημερινή κρατική καταστολή από εκείνη της περιόδου 1974-81; Σύμφωνα με τους ΣΥΡΙΖΑίους θα πρέπει να ξεχάσουμε πως όποιος αφισοκολούσε πήγαινε κατευθείαν αυτόφωρο, όποιος διακινούσε μια αριστερή εφημερίδα στο δρόμο πήγαινε επίσης αυτόφωρο και όποιος μοίραζε προκηρύξεις συλλαμβανόταν και μεταφερόταν σιδηροδέσμιος στο Πταισματοδικείο, όπου έπρεπε να πληρώσει πρόστιμο για… ρύπανση. Στις σημερινές γενιές αυτά είναι άγνωστα, γιατί με την πάλη του ο ελληνικός λαός κατάφερε να αποσπάσει κάποιες κατακτήσεις στον τομέα των πολιτικών δικαιωμάτων, όμως οι παλιότερες γενιές θυμούνται πολύ καλά τι κόστος κατέβαλαν. Θυμούνται, επίσης, την περιβόητη ρύθμιση για «περιύβριση αρχής», με την οποία ή θα έκανες δήλωση μετανοίας στο δικαστήριο ή θα έτρωγες μερικούς μήνες φυλακή. Θυμούνται τις συνεχείς απαγορεύσεις συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων και τόσα άλλα. Ολ’ αυτά που οι ΣΥΡΙΖΑίοι εξαφανίζουν ως διά μαγείας.

Ποιο είναι το βασικότερο επιχείρημα που επικαλείται ο Τσίπρας; Οτι ο Καραμανλής νομιμοποίησε το ΚΚΕ το 1974. Υπήρχε περίπτωση να μην το νομιμοποιήσει; Θα δρούσαν νόμιμα όλες οι οργανώσεις της Ακρας Αριστεράς και το «Κ»ΚΕ θα ήταν παράνομο; Το μόνο που θα κατάφερνε με μια τέτοια απόφαση ο Καραμανλής θα ήταν να φουσκώσει τα πανιά της ηγεσίας του σημερινού Περισσού. Φρόντισε, όμως, να εισάγει μια νέα νομοθετική ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία ένα κόμμα για να συμμετάσχει στις εκλογές θα έπρεπε να κάνει ως κόμμα δήλωση νομιμοφροσύνης στο αστικό καθεστώς. Η ηγεσία του «Κ»ΚΕ δεν είχε κανένα πρόβλημα να την υπογράψει, όμως ακροαριστερές οργανώσεις δεν την υπέγραψαν και κανένας δεν τις εμπόδισε να πάρουν μέρος στις εκλογές. Η νομιμοποίηση όλων των οργανώσεων που είχαν το «Κ» στον τίτλο τους ή στα προγράμματα και τα καταστατικά τους είχε ήδη γίνει de facto. O Kαραμανλής, βαμμένος αντικομμουνιστής, ήταν αναγκασμένος να την κάνει και de jure, αν δεν ήθελε ν’ αντιμετωπίσει μεγάλα προβλήματα. Φυσικά, το πούλησε ως εκδούλευση, ως επίδειξη δημοκρατικής ευαισθησίας.

Πέρα από την αδυναμία του Καραμανλή να μην προχωρήσει σ’ αυτή την πολιτική κίνηση, υπήρχαν και άλλες πολιτικές σκοπιμότητες. Ο Καραμανλής είχε πάρει τις διαβεβαιώσεις από την ηγεσία του Περισσού (και του «εσωτερικού», βέβαια), ότι θα κινηθεί με απόλυτο σεβασμό στην αστική δημοκρατία. Η υπογραφή της δήλωσης νομιμοφροσύνης στον Αρειο Πάγο το 1974 έπεισε και τους πλέον δύσπιστους, ότι το «Κ»ΚΕ του Φλωράκη και της κλίκας του δεν είχε καμιά σχέση με το επαναστατικό ΚΚΕ του Ζαχαριάδη. Αντί για κόμμα-απειλή για τον καπιταλισμό, θα εξελισσόταν σ’ ένα κόμμα-ανάχωμα για τον εργατικό και λαϊκό ριζοσπαστισμό. Και το απέδειξε, όταν άρχισε να καταγγέλλει κάθε μαχητική συμπεριφορά των εργατών και των νέων ως «προβοκάτσια της ΚΥΠ» και των «χουντικών σταγονιδίων». Οχι μόνο δεν έχασαν ο Καραμανλής και το σύστημα από τη νομιμοποίηση του «Κ»ΚΕ και του «εσωτερικού», αλλά αντίθετα κέρδισαν.

Εμείς, λοιπόν, θα καλέσουμε τους νέους να μην καταναλώνουν τη σαβούρα που σερβίρουν ο Τσίπρας, ο Σκουρλέτης και οι άλλοι ΣΥΡΙΖΑίοι, αλλά ν’ ανατρέξουν στην ιστορία της Μεταπολίτευσης για να μάθουν τι έγινε τότε.