Μερικοί αναρωτιούνται αν η Χρυσή Αυγή ήταν ένα πραγματικό πολιτικό και κοινοβουλευτικό κόμμα και όχι ένα ναζιστικό μόρφωμα, θα είχε δικαίωμα να μοιράζει τρόφιμα σε αναξιοπαθούντες στο Σύνταγμα. Μα προφανώς αν η Χρυσή Αυγή είχε την παραμικρή σχέση με κόμμα που σέβεται το πολίτευμα και τους νόμους, προτού αναγγείλει για σήμερα το συσσίτιο στην πλατεία Συντάγματος, θα είχε κάνει κάποιες κινήσεις μάλλον αυτονόητες.
Αρχικά, θα είχε απευθυνθεί σε συγκεκριμένες δομές κοινωνικής αλληλεγγύης, που δίνουν καθημερινό αγώνα προκειμένου να στηρίξουν χιλιάδες οικογένειες. Αν ο Κόμβος Αλληλοβοήθειας του δήμου Αθηναίων, που στηρίζει κάθε μήνα περισσότερες από 5.000 οικογένειες, δεν ήταν της αρεσκείας τους, διότι δεν επιλέγει όσους χρειάζονται βοήθεια από το χρώμα, τη θρησκεία ή την εθνικότητα, θα μπορούσε να ενισχύσει το Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του δήμου, που καθημερινά στρώνει τραπέζι για 1.200 ανθρώπους, οι οποίοι έχουν κάνει τη συμβολή Πειραιώς και Σοφοκλέους, δεύτερο σπίτι τους (απ’ όσους δεν λείπει και το πρώτο). Αν δεν του άρεσε ο δήμος Αθηναίων ή κάποιος άλλος δήμος, κάποιο κόμμα θα μπορούσε να απευθυνθεί στην Εκκλησία της Ελλάδας, που έχει καθημερινά εξίσου μεγάλες ανάγκες. Αν και πάλι δεν καλυπτόταν, θα μπορούσε να απευθυνθεί στις κρατικές δομές πρόνοιας, ή αν ακόμη και αυτό δεν ήταν αρκετό, θα μπορούσε να διοχετεύσει τη βοήθειά του στις δεκάδες οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στις δράσεις κοινωνικής συνοχής.
Συνεχίζοντας την υπόθεσή μας, το «κόμμα» αυτό αποφασίζει λοιπόν ότι μόνο το ίδιο μπορεί να μοιράσει σωστά το περίσσευμα αγάπης και αλληλεγγύης που διαθέτει και ότι αυτό δεν μπορεί γίνει στα γραφεία του (γιατί εκεί αποκλείεται να γίνει ντόρος) αλλά σε μία κεντρική πλατεία, που τυγχάνει να είναι και η κεντρικότερη της Αθήνας. Τότε θα έπρεπε να ζητήσει άδεια για τη χρήση της από τον δήμο. Πρακτική που αφορά από πολιτικά κόμματα και συνδικάτα, μέχρι μουσικά συγκροτήματα και θεατρικούς θιάσους.
Η «Χρυσή Αυγή» για το σημερινό συσσίτιο μίσους, που έχει προαναγγείλει στην πλατεία Συντάγματος, δεν επέλεξε τίποτα από τα παραπάνω. Έμεινε σταθερή στη στρατηγική της πρόκλησης και της έντασης, με ασπίδα αυτή τη φορά ανήμπορους πολίτες, και με δέλεαρ μία μερίδα αρνί για το πασχαλιάτικο τραπέζι, προκειμένου να συμμετάσχουν – άθελά τους – στο σόου ρατσιστικής ελεημοσύνης. Έχουμε συνηθίσει να λέμε και να γράφουμε ότι η απάντηση του δημοκρατικού τόξου πρέπει να είναι άμεση και αποφασιστική. Ίσως όμως, πιο σημαντικό πια – δεδομένων των δημοσκοπικών τάσεων που επιμένουν – είναι να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στην Ιστορία (λίγο πριν τη ναζιστική κυριαρχία στη Γερμανία), γιατί όλα αυτά έχουν ξανασυμβεί με την πιο τραγική κατάληξη.
Του Γ. Σταματόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου