Η φετινή συνάντηση ξεκίνησε την Τετάρτη 14 Αυγούστου με προβολές βίντεο στην κεντρική πλατεία της Μεσοχώρας. Αρκετοί σύντροφοι βρίσκονταν ήδη από το Σάββατο στο ποτάμι για να διαμορφώσουν το χώρο της κατασκήνωση και να στήσουν την παρέμβαση στο χωριό με ανάρτηση πανό, αφισών και εντύπων. Προβλήθηκαν βίντεο σχετικά με τον αγώνα ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου, την αντίσταση στα μεταλλεία χρυσού της ΒΑ Χαλκιδικής και την καταστροφή που επιφέρουν, την ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίηση του νερού καθώς και τη συνολικότερη λεηλασία από πλευράς των κρατών απέναντι στο φυσικό κόσμο και τις τοπικές κοινωνίες. Από νωρίς το απόγευμα υπήρχε συγκέντρωση στην πλατεία και διαβαζόταν κείμενο-κάλεσμα στους κατοίκους του χωριού να παρακολουθήσουν την προβολή και να συνδράμουν τις κινήσεις της Αυτόνομης Συνάντησης.
Την Παρασκευή 16 του μήνα πραγματοποιήθηκε περιήγηση στον ποταμό για να αποκτήσουν οι συμμετέχοντες στη συνάντηση ιδία άποψη για το φυσικό κάλλος του τόπου προορίζεται να κατακλυστεί, ενώ άλλοι σύντροφοι ανέλαβαν να γράψουν συνθήματα στην ευρύτερη περιοχή γύρω από το φράγμα. Την επόμενη μέρα (Σάββατο) πραγματοποιήθηκε παρέμβαση της ΑΣΑ στη συνέλευση του συλλόγου κατακλυζομένων Μεσοχώρας, όπου καλέστηκαν οι κάτοικοι να συμμετέχουν στην πορεία στο φράγμα με τη δική τους φωνή και τα δικά τους χαρακτηριστικά.
Την Κυριακή πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στην πλατεία του χωριού και στη συνέχεια πορεία προς το φράγμα της Μεσοχώρας από περισσότερα από 100 άτομα, ενώ συμμετείχε και ο σύλλογος κατακλυζομένων με ξεχωριστό πανό. Παράλληλα υπήρχαν και πανό αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού και στους 4 προφυλακισμένους αγωνιστές, αλλά και αλληλεγγύης στις καταλήψεις της Πάτρας που πρόσφατα δέχτηκαν επίθεση από την κρατική καταστολή, καθώς και σε όλους τους αυτοοργανωμένους χώρους.
Είναι σαφές, πως παρά την πρόσφατη ακυρωτική απόφαση του ΣτΕ για την εκτροπή του ποταμού, το έργο δρομολογείται να λειτουργήσει ως υδροηλεκτρικό, γεγονός που από μόνο του θα σημάνει τον αφανισμό της Μεσοχώρας και την καταστροφή του ποταμού. Από την άλλη, είναι τόσα τα συμφέροντα που εμπλέκονται στο ζήτημα της εκτροπής, ώστε να αποτελεί βεβαιότητα πως το κράτος θα επανέρχεται ξανά και ξανά διεκδικώντας την υλοποίηση του.
Σε αυτή τη δεδομένη και ολοένα εντεινόμενη επίθεση του κράτους και του καπιταλισμού απέναντι στη φύση και την κοινωνία, ο αγώνας θα πρέπει, για να έχει ελπίδες όξυνσης και διασύνδεσης, να είναι κινηματικός, μαχητικός, οριζόντιος και εξωστρεφής. Να μην αρκείται σε μια στείρα τοπική ανάγνωση του ζητήματος, αλλά να έχει αντίληψη πως αντίστοιχες επιθέσεις συμβαίνουν σε διάφορες περιοχές της χώρας (από τις Σκουριές ως το Αποπηγάδι και από την Πάρνηθα ως τον Αμβρακικό) και πως το ζητούμενο για όσους αντιστέκονται είναι η σύνδεση και η ενότητα στη δράση απέναντι στην κοιτίδα της καταστροφής και της λεηλασίας του φυσικού κόσμου, του αφανισμού των τοπικών κοινωνιών, της εξαθλίωσης και της φτώχειας της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων, δηλαδή στον καπιταλισμό και το κράτος.
Πολλοί κάτοικοι της Μεσοχώρας από το 1990 διάλεξαν τον αξιοπρεπή δρόμο της αντίστασης, και είναι στο χέρι τους να τον συνεχίσουν και σήμερα. Κόντρα στην τοπική εξουσία (Δημαρχία και Περιφέρεια) και τα συμφέροντα που παίζονται στις πλάτες τους για χάρη της ΔΕΗ, του κράτους και των κατασκευαστικών εταιρειών, αλλά και πέρα από θεσμικές και κομματικές λογικές διαφόρων παραγόντων που καλλιεργούν αυταπάτες.
Από τη μεριά μας, επιζητώντας τη ριζοσπαστικοποίηση, την όξυνση, τη γενίκευση και το συντονισμό του κοινωνικού αγώνα από τα κάτω, στεκόμαστε αλληλέγγυοι πλάι σε όλους όσοι αγωνίζονται συλλογικά ενάντια στη λεηλασία της φύσης. Και θεωρούμε την αγωνιστική παρουσία μας στο χώρο όπου διαπράττεται το έγκλημα των φραγμάτων και της εκτροπής απαραίτητη και χρήσιμη για την εξέλιξη και την ανάπτυξη τόσο του αγώνα για την προάσπιση του Αχελώου και των τοπικών κοινωνιών στον άνω ρου του, όσο και για την προάσπιση του φυσικού κόσμου και της κοινωνίας συνολικότερα.
Σε κάθε περίπτωση, η Αυτόνομη Συνάντηση Αγώνα, παρεμβαίνει και δρα εδώ και έξι συναπτά χρόνια, τόσο στις πόλεις δραστηριοποίησης των επιμέρους συλλογικοτήτων που τη συναποτελούν, όσο και στο ίδιο το σημείο όπου συντελείται η καταστροφή, στις όχθες του Αχελώου, στη Μεσοχώρα Τρικάλων, μέσα από τη συνάντηση και τη ζύμωση μιας ανοιχτής, αντι-ιεραρχικής και αυτοοργανωμένης συλλογικής διαδικασίας αγώνα με σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά και συγκεκριμένο πλαίσιο λειτουργίας. Με τον τρόπο που διεξάγεται, με τη συμμετοχή αγωνιστών από κάθε γωνιά της χώρας και με την παρέμβαση τόσο εκεί που συντελείται η καταστροφή όσο και σε διάφορα άλλα σημεία όπου κατά καιρούς δίνονται αφορμές, λειτουργεί υποδειγματικά για τον ευρύτερο αγώνα προάσπισης της φύσης από την λεηλασία και την καταστροφή της, αλλά και συνολικότερα, δείχνοντας το δρόμο της δικτύωσης, της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης σε όλους όσοι αντιστέκονται στην τυραννία του καπιταλισμού και του κράτους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΙ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ ΩΣ ΤΗ ΒΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου