Πριν λίγες ημέρες ορισμένα «περίεργα» γκαζάκια και μερικές ακόμα πιο ύποπτες σφαίρες στα γραφεία της ΝΔ, με οσμή παρακράτους έγιναν πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων. Μάθαμε ότι η Ελλάδα βιώνει έξαρση της βίας και ότι η δημοκρατία κινδυνεύει επειδή το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης- που ομολογουμένως αποδεικνύεται ευεπίφορο στο να πατάει τις μπανανόφλουδες- καλύπτει τρομοκράτες, «μπαχαλάκηδες» και επιδιώκει τη φυσική εξόντωση των αντιπάλων του. Η εν λόγω ρητορική δεν προέρχεται από διαρροές αλλά από το κυβερνητικό κέντρο: από τον πρωθυπουργό, από τον εκπρόσωπο τύπου της κυβέρνησης και από σειρά ακόμα στελεχών της τρικομματικής συγκυβέρνησης. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός επέλεξε να προσχωρήσει με αυτόν τον τρόπο στην πλέον ακροδεξιά ρητορική, που όπως και από άλλους έχει επισημανθεί βρίσκει το αντίστοιχό της, στη δεξιά ρητορική της δεκαετίας του '60, όταν η κομμουνιστοφοβία νομιμοποίησε δολοφονίες, βία, νοθεία και εν τέλει εκτροπή. Ακόμα και κατά τη δεκαετία του '80 με τις απίθανες κατηγορίες της δεξιάς κατά του ΠΑΣΟΚ ότι κρυβόταν δήθεν πίσω από τη 17 Νοέμβρη, η εν λόγω ρητορική διακινούνταν ως παράπλευρη και όχι ως επίσημος λόγος της ΝΔ.
Σε ευθεία αναλογία λοιπόν με τη δεκαετία του '60, ένα νόμιμο κοινοβουλευτικό κόμμα της αριστεράς, χωρίς την παραμικρή απόδειξη εγκαλείται ως παράγοντας πολιτικής βίας και ως επίδοξος «αποσταθεροποιητής» της ελληνικής δημοκρατίας. Μάλιστα, η υποτιθέμενη επιχείρηση αποσταθεροποίησης από την αριστερά βάσει της κυβερνητικής ρητορικής έχει να κάνει τόσο με την «τρομοκρατία», όσο και με τη συμπερίληψη Βενιζέλου στην εξέταση του σκανδάλου της λίστας Λαγκάρντ. Χωρίς καμία προσπάθεια να ανακαλύψουν έστω κάποιο πρόσχημα, οι κυβερνητικοί εταίροι αναγνωρίζουν ότι η ασυλία Βενιζέλου είναι όρος για την κυβερνητική σταθερότητα που απαιτούν ο ξένος παράγοντας και ο ντόπιος παρασιτισμός.
Η προσχώρηση της συγκυβέρνησης ωστόσο στη ρητορική της συκοφαντικής ενοχοποίησης της αριστεράς ως παράγοντα ανωμαλίας, στην πραγματικότητα συνιστά κομβικό σημείο περαιτέρω εξέλιξης και ενδυνάμωσης της συστημικής στρατηγικής της έντασης. Άμεσος σύμμαχος της κυβέρνησης- εκ των πραγμάτων- σε αυτήν την κατεύθυνση είναι η Χρυσή Αυγή, η οποία και αρχικά την εισήγαγε. Δεν είναι τυχαίο ότι τη γραμμή ενοχοποίησης της αριστεράς σε αυτή τη βάση, που σήμερα υιοθετεί η κυβέρνηση, την ξεκίνησε η Χρυσή Αυγή πριν από δεκαετίες, συμπεριλαμβάνοντας βεβαίως στην πορεία και τους μετανάστες.
Η στρατηγική της έντασης άλλωστε δομείται σε μια διπλή βάση: πρώτον ότι υπάρχει μια έξαρση βίας, αναταραχής και επικίνδυνης ανωμαλίας, κοινωνικού, εθνικού ή πολιτειακού χαρακτήρα. Δεύτερον, ότι υφίσταται και δρα ένας εσωτερικός εχθρός που προκαλεί την παραπάνω έξαρση.
Η σχέση κυβερνητικής και χρυσαυγίτικης ρητορικής δεν είναι μια απλή σύμπτωση. Προκύπτει από το γεγονός ότι τόσο η συγκυβέρνηση, όσο και η Χρυσή Αυγή επιτελούν τον ίδιο σκοπό, αυτόν της διασφάλισης της σταθερότητας του κατεστημένου της χώρας. Η συγκυβέρνηση ως μια «καθωσπρέπει», αστική επιλογή, ενώ η Χρυσή Αυγή ως μια δήθεν αντισυστημική επιλογή.
Γι' αυτό άλλωστε υποβιβάζονται από τα ΜΜΕ οι δολοφονικές επιθέσεις στις οποίες πρωτοστατούν χρυσαυγίτες και τις οποίες πολιτικά καθοδηγεί η εν λόγω οργάνωση.
Το «βλέμμα» των ΜΜΕ θα στραφεί εκεί ξανά όταν θα επιβάλλεται να αναδειχθεί και πάλι η θεωρεία των «άκρων». Σήμερα βρισκόμαστε στη φάση της θεωρίας του «κινδύνου εξ αριστερών» και της στρατηγικής της έντασης.
Όλα δείχνουν ότι η στρατηγική αυτή θα κλιμακωθεί μέσα από ένα συνδυασμό κινήσεων του παρακράτους, της Χρυσής Αυγής και συναφούς ρητορικής του κυβερνητικό- μιντιακού συμπλέγματος. Δεδομένου ότι στην υλική βάση της οικονομίας και της κοινωνίας η επιδείνωση θα συνεχιστεί, ακόμα και αν δεν υπάρξει συγκροτημένη πρωτοπορία που να προωθήσει εξεγερτικές ή επαναστατικές εξελίξεις, το κατεστημένο της χώρας θα χρειαστεί γερές δόσεις αυταρχισμού προκειμένου να διασφαλίσει την κυριαρχία του. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα κινητοποιήσει σκοτεινούς μηχανισμούς, θα στοχοποιήσει την αριστερά κάθε είδους και όχι μόνο το ΣΥΡΙΖΑ, θα κινδυνολογήσει, θα αξιοποιήσει στο έπακρο τη Χρυσή Αυγή, θα απαξιώσει τον κοινοβουλευτισμό ενόσω θα ορκίζεται στο όνομά του και θα περιορίσει δραματικά το δημοκρατικό πλαίσιο.
Αυτό είναι το -όχι και τόσο - αόρατο νήμα που συνδέει τον κυρίαρχο αντιαριστερό κυβερνητικό λόγο, τη Χρυσή Αυγή και τις παρακρατικού τύπου ή και προέλευσης τρομοκρατικές ενέργειες. Αυτοί είναι και οι πραγματικοί εχθροί της δημοκρατίας στη χώρα. Καιρός να το καταλάβουμε πριν να είναι πολύ αργά.
του Θ.Τζήμα
πηγή : tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου